Augsburg Barışı

Augsburg Barışı


Roma-Germen imparatorluğu meclisi 25 Eylül 1555'de toplanarak, Katolikliğin yanında Lutherciliğin de varlığını yasal olarak ka*bul etmiştir. Buna Augsburg Barışı adı ve*rilmiştir. İmparator V. Karl’ın dinsel uyuşmazlıklar için uyguladığı “Augsburg İnterimi” 1548'de Saksonyah Protestan Moritz ve taraftarlarının ayaklanması ile 1552'de geçerliliğini kaybetmiştir. Bunun üzerine aradan üç yıl geçtikten sonra 5 Şubat 1555'de Augsburg'da top*lanan meclis, imparator V. Karl tarafından açılmıştır. Meclis, imparatorluğun hiçbir üyesinin dini sebeplerle, başka bir üye ile çatışmaya girmemesini ve mezheplerin birleşmesini kararlaştırmıştı. Meclis aldığı kararla, katolikleri ve Augsburg itikatnamesini benimseyen Luthercileri resmen tanıyordu. Burada alınan diğer önemli bir karar da, halkın, prenslerinin benimsediği mezhebi kabul etmelerinin zorunda oldukları hususuydu. Diğer yandan, imparatorluğun her bölgesinde sadece bir tek mezhep varlığını sürdü*rebilecekti. Öteki mezhepten olanların, mülklerini satarak, bağlı oldukları mez*hebin tanındığı bölgeye gitmesi isteniyor*du. Ancak bu kararlar mezhep taraftarla*rını tatmin etmemişti. Yirmi altı madde*den oluşan Augsburg interimi, daha çok Katolik eğilimi yansıtıyordu. Ancak, pa*pazların evlenmesine de izin veriyordu. Katolik ve Protestanlar arasındaki anlaş*mazlık 1555'de Augsburg Barışı ile sona ermiştir.

Augsburg İtikatnamesi: Buna, Lutherci kiliselerin ana inançları beyannamesi de denebilir. Lutherci yedi prens ile kutsal Roma-Germen imparatorluğuna bağlı iki bağımsız şehir tarafından 25 Haziran 1530'da Augsburg Meclisi'nde V. Karl'a takdim edilmiştir.

Bu İtikatname Almanca ve Lâtince kale*me alınmıştır. Metni, Reformcu Philipp Melanchthon hazırlarken Lutherci iman esaslarından yararlanmıştır.

İtikatnamenin amacı, Luthercileri yanlış anlamalara karşı korumak ve kutsal Roma-Germen imparatorluğunda yaşayan katoliklerin kabul edebileceği bir dille Lutherci inanç ilkelerini açıklamaktı. Bu*na rağmen Katolikler bu metni beğen*meyerek reddiye yazmışlardır. Reddiyeyi (Confutation) kendi görüşlerine de uygun bulan V, Kari, Luthercilerin 22 Eylül'de sunduğu karşı-yanıtı almayı kabul etme*miş ise de Philipp Mclanchton, 1531'de Augsburg itikatnarnesinin savunmasını hazırlarken bu karşı-yanıt metnini de dikkate almıştır. 1530'da kaleme alınan bu metin, her zaman Luthercileri bağlamıştır. İtikatnamenin ilk yirmi bir maddesi, Lutherci öğretiyi genel olarak açık*lamıştır. Sonraki maddeler, Katolik kilise*sindeki Reform öncesi bozulmaları yan*sıtmaktadır. Bu yozlaşmalar şunlardır:

1- Evharistiyada ekmek-şarap yerine hal*ka yalnızca ekmek verilmesi,

2- Papazların bekarlığa zorlanması,

3- Ekmek-şarap takdisinin bir keffaret olarak görülmesi,

4- Günah çıkarmanın zorunlu tutulması,

5- Tanrının rızasını kazanmak için insan eliyle kurumlar düzenlenmesi,

6- Manastır sisteminin yozlaşması,

7- Piskoposların geniş yetkiler istemesi. Daha sonraki dini cereyanlarda Augsburg itikatnameşinin tesiri görülmektedir. Bun*lar arasında Anglikanları ve Metodistleri sayabiliriz.